Artemisia Carvifolia گیاهی رایج است که در بسیاری از نقاط جهان یافت می شود و توسط گیاه شناسان چینی یا بیش از 2000 سال در درمان مالاریا مورد استفاده قرار می گیرد . اولین اثر به 200 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد ، در " نسخه پنجاه و دو" که از مقبره های سلسله Mawangdui هان کشف شده است . برنامه ضد مالاریایی آن برای اولین بار در ژوژو بیجی فانگ ("دفترچه نسخه های فوریت های پزشکی" ، چینی : 肘 后备 急 described ) شرح داده شد ، ویرایش شده در اواسط قرن چهارم توسط Ge Hong ؛ در آن کتاب ، 43 روش درمان مالاریا ثبت شده است. تصاویر مقالات علمی اصلی که تاریخچه کشف را ثبت می کنند ، از سال 2006 به صورت آنلاین در دسترس است.

نتایج در سال 1979 در مجله پزشکی چین منتشر شد). این تحقیق در ابتدا با شک و تردید روبرو شد ، بخشی از آنکه ساختار شیمیایی آرتمیسینین ، به ویژه بخش پراکسید ، به نظر می رسد بیش از حد ناپایدار است تا یک داروی مناسب باشد.

در اواخر دهه 1990 ، Novartis ثبت اختراع جدید چینی برای درمان ترکیبی با artemether و lumefantrine ، ارائه اولین روش های درمانی ترکیبی مبتنی بر آرتمیسینین (ACTs) (Coartem) با کاهش قیمت به سازمان بهداشت جهانی ارائه داد . در سال 2006 ، پس از آنکه آرتمیسینین به عنوان درمان مالاریا انتخاب شد ، WHO خواستار توقف سریع داروهای آرتمیسینین تک دارویی به نفع ترکیبات آرتمیسینین با داروی مالاریای دیگر شد تا خطر ابتلا به انگل ها در ایجاد مقاومت کاهش یابد.

در سال 2011 ، تو یویو به دلیل نقش خود در کشف و پیشرفت آرتمیسینین ، جایزه معتبر پزشکی بالینی Lasker-DeBakey اهدا شد . نیویورک تایمز خاطرنشان می کند که کشف آرتمیسینین برای دریافت جایزه نوبل آینده در فیزیولوژی یا پزشکی در دست بررسی است .